“Aslında bu ; birlikte olduğu sevgilisinden
hamile kalan, sonrasında da aile ve çevresinin
baskısı sonucu evlilik dışı doğurduğu çocuğunu
bir başkasına vermek zorunda bırakılan bir
annenin trajedisidir !” …
Yıllar önce oyunu ilk okuduğumda aklımda
kalan en önemli “şey” buydu… Korku, gerilim
dolu bir hayalet hikâyesinden öte, temelde ;
ortak bir aklın, bir kadına, bir anneye reva
gördüğü katı, acımasız ve vicdansız yaklaşımın
ta kendisiydi ! Bugün bile dünyanın her yerinde
sık sık tanık olduğumuz o korkulan, korkutan
şey yani. Birçok adı var ama… “Şey !” diyelim işte…
Bu trajik olayın korku ve gerilim unsurlarıyla
süslenip beslenerek bir tiyatro sahnesine
taşınmış olması da oldukça etkileyici gelmişti
bana. Susan Hill, korkutan, düşündüren, tüyler
ürperten, heyecanlı ve etkileyici bir roman
yazmıştı. Stephen Mallatratt da aynı şekilde,
aynı duygularla bu romanı oyunlaştırıp sahneye
taşımıştı. Değişikti, farklıydı, heyecan vericiydi.
Bir gün mutlaka bizde de sahnelenmeliydi.
Herkes için, hepimiz için…
Jennet Humfrye ; şartlara, ailesine, toplumun
genel ahlâk kurallarına direnemeyen onlarca,
binlerce, hatta milyonlarca genç kadından
biriydi. Zayıftı, parasızdı, destekleyeni yoktu.
Yok sayılan, itilen, bir kenara atılan, çocuğunu
başka bir ülkede doğurduğu hâlde yine de
ailesinin, çevresinin baskısından kurtulamayan
çaresiz genç bir kadındı.
Ve bir gün… Çocuğunun, onu hayata bağlayan en önemli varlığının ölümüne tanık
oldu. Sonrasında da sislerin, pusların arasında
kayboldu, karanlığa düştü. Çocuğunun
ölümünden ablasını suçladı. Öfke ve intikam
hırsıyla yanıp tutuşurken, hastalandı. Bir
iskelete döndü, ruhu karardı ve öldü…
Bedeni toprakta çürüdü ama ruhu öfke ve
intikamını genişleterek yaşamaya devam etti.
Son derece acımasızdı. Artık her çocuk ölüme çok yakındı. Hayaleti birileri tarafından
görüldüğü zaman çocuklar ölüyordu…
Peki, gerçek suçlu kimdi ? O kadın mı, yoksa
hayaleti mi ?.. Yoksa…
Şey… İzleyin işte…
