KONU
DOT, mesleği yazarlık olan orta yaşlarda bir kadındır. Alzheimer hastası olan annesiyle birlikte
yaşamaktadır. Annesinin hastalığı gün geçtikçe ilerlemekte, hatırlayabildiği nadir şeyleri de artık unutmakta, hatta belli üç yiyecek dışında başka yiyecekleri hatırlamadığı için yemek bile yememektedir. Hayat, DOT
için gittikçe güçleşmektedir. Kız kardeşi ise uzakta yaşamakta ve bu yaşananlara sadece yaptıkları telefon
konuşmalarında ortak olmaktadır. Bulunduğu şartlar içinde kendini yapayalnız ve çaresiz hisseden DOT ise,
bu durumu pek kabullenememektedir. Bu nedenle de kız kardeşiyle aralarında zaman zaman gergin,
esprinin ve iğnelemenin eksik olmadığı konuşmalar geçer... Bir süre sonra kız kardeşi annelerini bir
rehabilitasyon merkezine yatırmayı önerir ve sonunda DOT’u buna ikna eder. Ancak oranın çalışanları da
bir süre sonra ANNE’yi kontrol etmekte zorlanmaya başlar... Artık iki seçenek vardır. ANNE, problem
yaratmaya devam ettiği için, ya daha kötü şartlara sahip bir yere gönderilecektir, ya da ağır ilâç
tedavisine başlanacaktır... Sonunda ANNE’ye bir daha dönüşü olmayan ve beyni iyice işe yaramaz hâle
getiren bir ilâç verilmesine karar verilir... DOT, bu olaydan sonra artık yolun sonuna gelen annesine o
güne kadar söyleyemediklerini söyleyecek ve son anları paylaşabilmek için hayata onun gözünden
bakmaya çalışacaktır...
DEĞERLENDİRME
Oyun, çağımızın yaygın, acımasız ve çaresiz hastalıklarından biri olan Alzheimer’a yakalanmış bir
ANNE’yi ve onunla bu dönemi paylaşmakta olan kızları arasında yaşananları, yalın ama etkileyici, olayın
önemini kaybettirmeden, trajik ama komik bir biçimde anlatmaktadır... Yazar oyunu, bu hastalığa yakalanmış
olan kendi annesi ile yaşadıklarından yola çıkarak yazmıştır. Amacı çözüm yolları göstermek, bilinmeyen bir
şey söylemek değildir. Sadece ve sadece yakınları, sevdikleri Alzheimer hastası olan insanlara yalnız
olmadıklarını hissettirmek, yaşanan acıların, üzüntünün, çaresizliğin ve umutsuzluğun sadece kendi başlarına
gelmediğini göstermek ve ortak duyguları paylaşmaktır. Bunun yanı sıra yazar ; aynı zamanda sevgi,
bağlılık, vicdan ve sorumluluk gibi insanî duyguların çaresizlik kıskacı içinde nasıl kırılgan olabileceği ve
savrulup bir anda kızgınlığa, isyana dönüşebildiğinin de tecrübesini aktararak, bu hastalıkta neler yaşanabileceği hakkında insanların fikir sahibi olmalarını da amaçlamıştır…
DÜŞÜNCE
Şüphesiz böyle bir durumda önemli olan ; kendi hayatımızda işimiz, sağlığımız ve sorumluluklarımız
çerçevesinde, sabır ve inatla yaşama tutunma gayreti ve mücadelesi içindeyken, diğer yanda başka bir
şekilde hayata tutunmaya çalışan zayıf, çaresiz, bakıma ve ilgiye muhtaç - sevdiğimiz - birine empati
kurabilmek ve son âna kadar gereken sabrı gösterebilmek olmalıdır... Bu da zaten, pamuk ipliği üzerinde
‘eziyet’e ya da ‘meziyet’e doğru yürüyebilme becerisi ya da cesareti demektir…
Oyun Amerika’da pek çok yerde oynamış ve “Mill Mountain Theatre New Play” ödülünü kazanmıştır.
